MüSTeZaT NaaT Şiiri - Osman Şener

Endâmına kurbân olayım cânım efendim;
Cânânım, efendim.
Mest etti hayâlin beni, hayrânım efendim;
Sultânım, efendim.

Gül renkli âfâka bakıp rûyunu andım;
Yandım, yine yandım!
Kan-yaş saçıyor âleme müjganım efendim;
Giryanım efendim.

Nutkum tutulur anlatamam derdimi câna;
Sığmaz ki lisana!
Her zerresi aşkın ile lerzânım efendim;
Nâlânım efendim.

Mahbûb-ı Hudâsın; O’na has hüsn ü cemâlin,
Fevkinde kemâlin!
Aşkınla inen mûcize Kur’ân’ım efendim;
Furkan’ım, efendim.

Hak perdeliyor yoksa yakar âlemi nûrun;
Bîperde zuhurun.
Şavkın yakıyor sînemi, külhanım efendim
Sûzanım efendim

Âşıkları pervaneye döndürdü izârın
Mest etti nazârın
Esrik kelebekler gibi devrânım efendim
Perranım efendim!

Gülşende hezar gül dolu bülbül niye ağlar;
Ah/sen! Diye ağlar,
Yâsîn! Diye ağlar; dil-i vîranım efendim;
Şeydânım efendim

Devrâna çıkar sahn-ı semâvâta kevakib:
Mestân u mecâzib…
Râm eylemiş envârına Subhan’ım efendim
Zîşân’ım, efendim

Aşkın ateşîn olmasa dönmez dem ü devran
Cinnet geçirir can
Sensizliğe, senden yine dermanım efendim
Lokmânım, efendim

Dîdârına Mutlak Güzel’in, âyine sensin
Âyîne-yi Ahsen’sin
Bir cüz’ün olur Yûsuf-ı Ken’ân’ım efendim
Burhan’ım, efendim

Yâkub gibi mahzun yüreğim, çeşm-i dil âmâ
Bir hal ki muamma
Sensiz şu cihan kulbe-yi ahzânım efendim;
Zindânım efendim.

Fırlar yüreğim, ismini andıkça, yerinden;
Ağlar kederinden.
Allah biliyor kalbimi, candânım efendim;
Kurbânım efendim.

Ölmez sevenin, öldü demek fart-ı hatâdır:
Ferman-ı Hudâ’dır!
Kurbân olayım, ıyd ola her ânım efendim:
Osmân’ım efendim

Osman ŞENER(Evvâhî)