Müstezat Şiiri - Âşık Hüseyin Sümmanioğlu

Her kimler ki yar yoluna koyar başını,döker yaşını. aşk ateşine düşenin eksilmez közü, kavrulur özü, kamberi arzu gezdirmiş, ferhatı şirin, bu sır çok derin, bazılar kum çölünde mecnunun izi,arar bir kızı. Emrah neden erzurumdan göçmüş niksara,bir sor bir ara, onu rahat bırakmamış aşkın emrazi,sevdanın sazı, növbetini devreylemiş aşık sümmana,ol ehli mana, bilmem ki o da arar mı sorar mı bizi kendi filizi. Cümle ejdatların şad ola ruhu,lütfede şahı, aşığı sümmanoğlun budur niyazı,,hak ola razı, hiç bir aşık maşuğundan kesmez umudun,diler mağbudun, canda cananın kimseye yoktur karazı,naz eder bazı...