''Müşterek Duygularla Müstakil Hayatlara''

Yine tüylerim diken diken,
Bu şarkılardaydı yine
Kabahat seni hatırlattılar....
Ağlamaklı oluyorum,
Gözlerimi zor tutuyorum,
Çünkü artık asla
Kolay kolay ağlamak
Ağlamak istemiyorum.
Hele ki seni sevmeyene
Yaş dökmek!
Yaşından yaş götürür adamın.
Sen buralarda bir yerlerde,
Ben uzak şehirlerde.
Kendim gittim ama
Ben hala bu büyülü şehirde.
Elin başka ellerle
Benimkiyse kardeşiyle.
Gönlümün yetimliği vardır!
Ömrümün ölümle dolu anıları.
Aynı ay,aynı güneş,aynı yağmur
Seninle benimle...
Peki ya ya kalbin şimdi
Söyle bana söyle
Kimin nesiyle?
Saydığın mazeretler,
Söylediğin gerçekçi yalanlar...
Zihnimin kuytularında
Tazeliğini koruyarak durmakta.
Kat kat giyinmiştin
Bana ön yargıyı...
Ne çok hak veriyorum
Bilemezsin şimdi
Einsteina..
Ne de güzel demiş;
Ön yargıları yıkmak,
Benim atomu parçalamamdan
Zordur.
Bizi ne de iyi anlatmış.
Ya suç bende miydi?
Kendimi diyorum kendimi
Sana yeterince iyi
Tanıtamamış mıyım?
Oysa koca üç yıl birlikteydik.
Ancak öyle senli benli olsak da
Biz değildik belki de
Bu yüzdendir
Kim bilir?
Her işte bir hayır vardır
Biz olamamakta bile!
Varmış hayatta demek,
Çekilmesi gerekliymiş
Bu çile...
Zaman geçiyor
Hayat iyi kötü
Devam ediyor işte.
Sen ben yaşıyoruz
Artık gönlümüzü
Başka başka aşklara
Doğru taşıyoruz.
Yeri gelince ağlıyor
Yeri gelince gülüyoruz...
Birbirimizden uzak
Ayrı ayrı...
Ve artık olacak olanlar
Flu olsa da,
Artık çok zor birliktelik.
Bize yakışan söz;
Müşterek duygularla
Müstakil hayatlara...