Umduğum kadarını yaşayamadan,
Yaşadığım kadarı bir şekvaydı zamana.
Bir ters bir düzdü oysa ilmikler,
Bense hep tersini ördüm hayalin.
Ellerim bir mahfilin üstünde,
Ve kuruyorum ben kendi düşümün,
Yanılsamaz yıkılmaklığını.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta