Müstemleke Sevmek Şiiri - Ebubekir Doğan

Umduğum kadarını yaşayamadan,
Yaşadığım kadarı bir şekvaydı zamana.
Bir ters bir düzdü oysa ilmikler,
Bense hep tersini ördüm hayalin.
Ellerim bir mahfilin üstünde,
Ve kuruyorum ben kendi düşümün,
Yanılsamaz yıkılmaklığını.
Farkımız yok kabirdeki böceklerden,
Bizde burada soyuyoruz,
İnsanların hayallerini ve umutlarını.
Aslında “Biz” demişken,
Tam da sizden bahsetmiştim.
“Siz” demişken haksızlık olabilir,
Ben senden bahsetmiştim.
Boşuna konuşuyoruz artık,
Nasılsa bir gün gelecek,
Ve sağ tarafın üstünde döneceğiz,
Yada döndürüleceğiz kıbleye.
İşte o zamana kadar herkes,
Bir başkasının toprağında,
Koskocaman bir müstemleke valisi.