Müştekiyim! Şiiri - Mehmet İslami

Güzde bitti kışa geldim
Bize bizden müştekiyim
Ölümle yüz yüze geldim
Cana hazdan müştekiyim

Oku hedefe atmayan
Kelepirleri satmayan
Külhandaki ısıtmayan
Yanan közden müştekiyim

Didelerim kuyunca
Bulanık su durulunca
Turap olan yorulunca
Çürük kozdan müştekiyim

Mızrap konuşturmaz sazı
Unuttum baharı, yazı
Soruyorum bazı, bazı
Güney kuzdan müştekiyim

İşi, aşı düşünemez
Kolu kırık kaşınamaz
Beli bükük aşınamaz
Ebleh yozdan müştekiyim

Devşiremeyen donunu
Göremüyor art, önünü
Affa bırakan sonunu
Ahmak kazdan müştekiyim

Ayaklarım adımlamaz
Oturmaktanda haz almaz
Mevhumu vakti anlamaz
Çıkan sözden müştekiyim

İyi güzel doğru olan
Bir şeyim yok geri kalan
Var birazda sen oyalan
Çökük büzden müştekiyim

Hasta olduğumda bana
Hareketler kaba-saba
Dönüp bakmaz baba-ana
Yamaç, düzden müştekiyim

Diline müşriki alıp
Âlemi İslâma salıp
Kabuğu içinde kalıp
Duran özden müştekiyim

İSLÂMİ’ye aldırmayan
Ayrıkları yoldurmayan
Düşmanıma saldırmayan
Şahin, bâzdan müştekiyim