Müstehzi gülüş Şiiri - Dağlar Özügüç

Bir tebessümü bana çok gören matemim
Arka sokaklardaki köhne pavyonlarda
Gizliden alem yaparken aynasızlara yakalandı
Ağladıklarımı üzüntülerimi geçtim artık
Bir ömür bir ışığa yanmaya adandı
Yel esiyor lakin pervane dönmüyor artık
Bana açıklan bütün pencereler birden karardı
Senden beklediğim o işaret de gelmiyor artık
Bu işin sonrası monrası yok
Bu kadardı bu iş bitti artık
Bir tebessümüne bağlanmış umutlar
Seni çok özlemiş mütereddit ruhlar
Hasretin dirençli kapısını zorlayan saygın aşklar vardı
O gök kubbeden geriye şimdi sadece
Bir müstehzi gülüş kaldı
Şimdi anladım bizden çok şey geçmiş artık