Müstakim Şiiri - Bülent Öntaş

Durma yolcu
her gittiğin yerde bir bekleyen mi var
her yolun sonunda
alnı açık yeni başlangıçlar, ufuk çizgisinin ötesinde
bilesin ki
gidenin çoğu kahrından, bekleyenin ki tembelliğinden
sen hiç zifir renginde onulmaz bir kavgaya düştün mü
düş de gör
gecenin vedasından doğan kızıl günü gör, sarıya çalan güneşi
uyanır uyanmaz sabaha gönül düşüren
avuçlarımdaki kızıl gülü
işte o zaman
coşacaktır içindeki deniz, aşacaktır seni içindeki dalgalar
coş da gör
ne zaman bulutlara değecek yoksul damların altındaki keder
düşünme sevgili
durduğun
yerde
yarının habercisidir yokluklar
yürüdüğün
yollar
güzel bir hayatın müjdecisi olsun attığın adımlar
sabah sabah gibi doğsun yeter ki
akşam şarap renginde kapansın üzerimize
göz bebeklerinden gidip gelirim ben uzaklara
ne bir damla gözyaşı, ne buğu
ne geçmiş tadından yenir, ne gelecek ümitsizliğe aman verir
söylesene sevgili
her düşündüğün anı bir gözetleyen mi var
hasetinden
sevmeyi bilmeyen mi var hâlâ küçücük rüyada
ya hayata gülmeyenin ki
bilmem ki neden
oysa yaşamak öyle bir övgüye değer ki
ok gibi dosdoğru
içeriden
sevdalanmak sana şaheser, yeni gün gibi

Bülent Öntaş
07.03.2024 - Bozüyük/ Ankara'ya Yolculuk