Müstakil Yalnızlık Şiiri - İbrahim Karlı

sınıfın en arka sırasında oturturtuLarak tesciLLenen tembeLLiqiyLe; ''acaba bana da soru sorar mı öqretmen? '' diye diken üstünde duran bi çocuk qibiydim yanında...

bi kaç farkım vardı qerçi beni ayıran;

meseLa en arka sıradaydım ben de,

ama 'çaLışkan'dım 'sana'-

hem çaLışkandım, hem en arkada..!

zordu...

sandıqından acıydı verdikLerinin hepsi..

önce uzakLaştırdın kendinden-

daha bitmeden sınıfta bıraktın..

bi nedenin oLmaLıydı, ki hiç bi zaman aLtta kaLmazdın-

utanmadan 'çok oLdu' dedin 'devamsızLıqın'!

...

farkında deqiLdin,

ama ben sendeyken de iki oda bir saLon yaLnızLıktım..

rutubetLi zemin katından zamansız çıkardıqın sıradan bi kiracı'ndım...