Müstahak Şiiri - Gülem Bektaş

Müstahak bu gözyaşları
Güçlü olmayı beceremeyen gönlüme
Süsü koparılmış armağanlar aldı hep
Uslanmadı, akıllanmadı bir türlü
Saçlarımdan dökülür oldu delilik
Geriye dönük bir ömür yok
Yaralarımı döke saça yaşasam da nafile
Tavaf eden bendim bu aşkı ama şimdi gidişimi izle.

Ben senden ayrılırken
Kalbimin katları ayrılıyor ikiye
Satır satır çözülüyor mihrabın yüzüme vuran gölgesi
Yüreğimdeki kahkahalarda saklı kalsaydın
Bir yeri olacaktı rüküş krallığının
Adı tarihlere yazılmış ömrü kelebek saltanatlı
Oysa bu yürekte kapladığın alanlar arınmaya başladı

Geçmiş olsun sana da böbürlenen devri aşk
Çiçeği burnunda yalnızlık vakti geldi
İnce ince çiseleyen bir sessizlik var
Aklımda sana (aşka) dair sorular hükmünü sürmekte
Bir yara daha hamarat eliyle aşka dantel işlemekte