Mustafam Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Yıl 1881, aylardan mayıs…

Mustafam yeni açmış gözlerini dünyaya,

Benziyor sanma sakın, ne güneşe ne aya…

Bir cevher var ki onda; sorgu sual aranmaz,

Mustafam çocuk lakin, kimselere yaranmaz.

Zor yıllarda yetişmiş küçük Mustafam benim,

Bitmemiş, tükenmemiş, olmuş Mustafa Kemalim.

Zekasıyla nam salmış, daha küçük yaşında

Vatan elden gidemez,

Paşam ordu başında…

Top, tüfek sesleri çınlarken kulakta,

Zafer eylesin diye tüm yürekler Hak’ta,

Ölmeyi emrediyor Gazim savaşta,

Vatan kan ağlıyor diye, analar ağlar,

Paşamın azmi bu milleti umuda bağlar.

Kimi gün düşman sarmış, kimi gün keder …

Padişah kaçar olmuş, vatan derbeder…

Şimdi Abdullah Çavuş olsa Kim bilir ne der;

‘Kıyamet mi kopar içsem,

Vur kadehi be paşam, bi teklik de bana ver…’

Yeni bir vatan doğmuş küllerin arasından,

Atam kurtarmış bizi, bahtların karasından.

Devrimler ışğında aydınlanmış çehremiz,

Toprakta huzur bulmuş şanlı mehmetlerimiz.

Bu uğurda hep beraber vatan askerleriyiz.

O ki;

Sarı saçlarıyla, mavi gözleriyle benim küçük Mustafam,

Savaşta cephelerde Gazi Mustafa Kemal Paşam,

Devrimler ışığında Atatürk olur bir yaşam,

Bir tarih dile geldi Atam oldu kahraman,

Ama ondan da öte, insandı o büyük adam…

(10.11.2008)