"Şiir; hakikati terennüm, gerçeğe davet. Rüya; gaybtan haber. Hayal; âlemi gaybın delili. İlham; rüzgârın deryadan aldığı nem. Ben sadece hayallerimi ve ilhamlarımı yazdım” diyen Mustafa YUMUŞAK, Beş Kasım 1968 yılında 68-Aksaray’da doğdu. Orta öğrenimini Ticaret Lisesi, memleketinde; ön lisansı Trakya Üniversitesi Gümrük İşletme Bölümü, Edirne’de; İktisat lisansını A.Ü. Açık Öğretimde; İşletme yüksek lisansını Yüksek Teknoloji Enstitüsü, Gebze’de tamamladı.
Üç Mayıs 1991 yılında Mersin’de başlayan memuriyet hayatı sırasıyla Gebze, Ankara, İzmit ve İzmir’de devam etmektedir. Evli ve iki çocuk babasıdır.
Bir dönem sosyal içerikli yüksek lisans tezini kitap bastırmak istemişse de araya giren askerlik ve sonrasında üşengeçlik sebebiyle neşriyat hayali yarım kalmış biri.
Derken, ruh ve düşünce dünyasında beliren resimleri anlatma hissi hâsıl olmuş birden bire bir vesileyle. “Bir günlük şair kisvesi nasip oldu” deyiveriyor, “bir son bahar günü”. “Resimlerdeki güzellik bana ait değil, ama anlatma hataları benim” deyip sahip çıkıyor şiirin tüm noksanlıklarına. “keşke ehil olsam bu işlere ama maalesef” derken hüzünleniyor, görsünler istemiş kulaktaki ehil gözler. “Belki, anlatamadığımı duyan olur” umuduyla.
“Yazmak, nasip işi. Nedir yazdıran? Kaynak, İman; sebep, başta dava, bir elinde korku, diğerinde umut; tarz, ya hayaldir, gördüğünü yazarsın. Ya ilhamdır, geldiği gibi dizersin. Ya da fikirdir, bir yazar, bir bozarsın. Sonuncusu en zor olanı, şanslıyım, her telden yazıyorum.” diyerek sormadan cevaplıyor, soruları.
“Duymak ve görmek, ne büyük nimet” deyip, ekliyor tüm beklentisini “bir samimi dua”. Bu da ebedi davada bir tuğla.
İlk şiiri Kardelen dergisi 2014 Nisan-Haziran 80. Sayısında yayınlandı.
2015 Nisan ayında Haber Aksaray İnternet Haber Gazetesi’ndeki köşesinden şiirlerini yayınlama imkânı buldu.
2015 yılı Eylülünde, Antoloji şiir sitesinde, çok sevdiği,tanınmak ve hatırlanmak istediği ilk üç şiiri olan, Gayb, Tevil ve Hitap şiirlerini şiirseverlerle paylaştı.
Eserleri
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1721
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1766
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1834
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1870
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1938
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=1977
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=2030
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=2076
http://www.kardelendergisi.com/yazi.php? yazi=2132
http://www.haberaksaray.com/yazar/17629-mustafa-yumusak-gayb-.html
http://www.haberaksaray.com/yazar/17830-mustafa-yumusak-tevil.html
http://www.haberaksaray.com/yazar/18082-mustafa-yumusak-seccadem.html
http://www.haberaksaray.com/yazar/18377-mustafa-yumusak-yuzlesme-.html
http://www.haberaksaray.com/yazar/18573-mustafa-yumusak-kanli-av-mevsimi.html
http://www.haberaksaray.com/araftayim.html
http://www.haberaksaray.com/mostar-2664.html
http://www.haberaksaray.com/ictihat-3841.html
http://www.haberaksaray.com/olumu-dusundum-5243.html
http://www.haberaksaray.com/korkuyorum-11062.html
http://www.haberaksaray.com/son-sokak-13354.html
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!