Yüzün yavaş yavaş siliniyor
Bir fotoğrafın bile kalmadı elimde
Hatıralar beni terk ediyor
Ve inanır mısın o şarkıları sensizde dinliyebiliyorum
Korkuyorum ya seni unutursam
Kim dolduracak kalbimdeki boşluğu
Bazen kuru bir sesizlik
Bazen de dünyanın en anlamsız gürültüsü
Sen konuşunca anlam kazanıyor
Bazen hafif bir tebessüm
Bazen de anlamsız kahkahalar
Dünyanın en güzel şiirini
Dünyanın en güzel seven adamından
Dinlemedikten sonra
Yaşamanın pek te bir anlamı yok
Her kelimesi senin için seçilmiş
Satırları tenin gibi kıvama gelmiş
Bir tek rüyamda sarıldım sana
Elini tuttum saçlarını okşadım
Güzeldi ama her güzel rüya gibi
O rüyanında sonu geldi
Hayalinle yaşıyorum
Sürekli ona yalanlar söylüyorum
Ne ara tanıdım aşık oldum ben sana ?
Ne ara zaman düşmanım oldu ?
Ne ara öldüm ne ara dirildim ?
Ne ara gecelere küstüm ?
Ne ara bu kadar düşünür oldum ?
Ne ara bu kadar çaresiz kaldım ?
Ben aşkı senden öğrendim
Dünyanın ne kadar güzel olduğunu gülüşlerinden
Dünyanın ne kadar kötü olduğunu gözyaşlarından
İnsanın aşksız bir hiç olduğunu senden öğrendim
Ben ayrılığı senden öğrendim
Hiç alışamamışım ben sensizliğe
Herkes sanki senden bir parça taşıyor
Herkes sen gibi bakıyor
Herkes sen gibi gülüyor
Ama sen hala herkesten farklısın
Herkes herkes gibi
Gökyüzünün bir sırrı var
Sadece yıldızlar biliyor
Yeryüzünün bir sırrı var
Sadece Tanrı biliyor
Ellerimin ellerine ihtiyacı var
Çok düşünmenin vermiş olduğu büyük bir yorgunluk var bedenimde
Hiç bitmeyen bir hesaplaşmanın verdiği bir vicadan azabı var kalbimde
İçimin kapkaranlık dumanlı kimsenin benim bile bilemediğim köşesinde
Tüm zorluklara rağmen inanmayı bırakmamış bir umudum var
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!