Sen şiirsin ben bir şair
Yazı oldum buldum seni
Sen merhemsin ben bir zehir
Sızı oldum buldum seni
Aşka varan menzillerin
Bir garip adamım, gurbet ellerde
Ağzımda sigaram, içim hep duman
Söylenecek birkaç söz var dillerde
Dudaklarım kuru, dişlerim yaman
Kendimi sürüp de yorgun yollara
Dağların üstünde bir başınasın
Kimseler yok sana yardım edecek
Bu fırtına kara sen âşinasın
Var mı üstüne bir yorgan örtecek
Galiba küsmüşsün her bir yanına
Bir tabut başında yiğit bir çocuk;
"Bölünmez bu vatan! " dedi ağladı.
Bu ebediyete varan yolculuk,
"Senindir kahraman! " dedi ağladı
Gökler şahit oldu onun yasına
Devayı dışarda arama sakın!
Umut biziz mazlumların üstüne.
Hakkaniyet için bu şanlı akın.
Umut biziz mazlumların üstüne.
Ders al, nasıl kazanılmış Sakarya.
Rüya alemindeyken ben
Ne olur bir akşam çık gel
"Aşk! " diyerek bana seslen
Ne olur bir akşam çık gel
Ah ne zor hasretin, ne zor!
Dudağımda yarım yamalak bir ezgi
Karanlık tavana kilitlenmiş bakışlarım
Yüzüme vuran sobanın ışığı
Ve aklımdan çıkmayan gözlerin
İşte böyle geçiyor,
Nice şiirler doğuran geceler...
Gözlerine aşkla bakıp
O cenneti izliyorum
Bir gün çekip gitme diye
Seni senden gizliyorum
Yüreğim soğursa bir an;
Sana şiirler yazdım en serbestinden.
Hecelere, uyaklara sığmıyor gözlerin.
Şair-i azam değilim seni anlatacak kadar.
Şuara içinde yok; bilirim öyle aşık.
Çünkü gözlerin var, yeşile çalan;
Çünkü gözlerin var, bakınca ruhuma dalan.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!