Varsın olmasın kimselerim
Bırak, ulaşmasın sabahlara
En çetrefilli gecelerim.
Bir tek sen ol yanımda
Gül kokulu anneciğim.
Ve mesaim başladı tekrardan
Herşey yerli yerinde;
Kalemim,defterim,sigaram
Oysa ayrılalı çok olmadı;
Ne geçti ki aradan
Gündüzler yokluğunla geçerken;
Bir dünyadır hayalim
En kötü yalanların
En zalim suratların
Kör kuyularda boğulduğu.
Öyle bir dünya ki;
Acıların toprağa verilip
Soğuk bir kış gününde
Titreyen bedenimde aradım seni
Bahar geldi sen gelmedin.
Takvim yapraklarında aradım
Yapraklar soldu
Sen gelmedin.
Sahi! Neden bu denli derin gözlerin?
Ben yüzme bilmem ki.
Boğulmaktan da korkmuyorum,
Sonu gelmez bir yolculuk benimkisi
Okyanus mavisi gözlerinde.
Ne rotam, ne durağım belli,
Öyle karardı ki gökyüzü
Doğmak bilmiyor güneş,
En uzun gündüzlerde
Zifiri karanlıklardayım.
Böyle midir ayrılıklar?
Fırtınalar koparken
Ne de çabuk geçti zaman
Varla yok arasında,
Derme çatma uçurtmalarımız
Ulaştı mı acaba yıldızlara,
Gökyüzünü de seyretmiyorum artık
Bir tek hayalim yok yarına.
Bilinmez diyarlara yolcuyum
Kulaklarımda eski bir plak,
Adımlarım sesiz ve yorgun
Yokluğun içimde keskin bıçak.
Uçmaya hasret güvercin misali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!