Ey Türkoğlu dön de geçmişine bak,
Tanır seni beş bin yıldır bu toprak,
Titre kendine dön, meşaleni yak,
Artık yaraları sarma vaktidir,
Türk’ün birliğini kurma vaktidir.
Dert ile tasayı başından atıp,
Aşk-ı muhabbeti soranlar gelsin.
Dost bağında, dost’tan dostluğu tadıp,
Maddeyi manayı görenler gelsin.
Gönül bahçesinde açılan güle,
Eriyince karlar yeşerir yaprak,
Gül gülünce, açar gül gülistanda.
Kışın uykusundan uyanır toprak,
Miski amber saçar, gül gülistanda.
Ilgıt ılgıt esen yele ten verir,
“Lösemi’ den hayatını kaybedenlerin anısına”
MEHMEDİM
Dünya denen fani duraktan geçtin,
Baharın dururken kışını seçtin,
Ceddime çatıldı, törem yıkıldı,
Dışarıdan besleme azıyor beyler.
Fitne ateşiyle mana yakıldı,
Kökümüzü dipten, kazıyor beyler.
Fatihime çamur attılar, sustuk,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!