Benim mutluluğum, yalnızlığın taa kendisi
Yalnızlığım, acıların sermayesi
Gönlüm olmuş karşılıksız sevginin kafesi
Yaşamak bumu? ... Bırakın beni, bırakın yalnızlığa.
Sevmeyi deneyemem artık aldım dersimi
MUTLULUK; üç heceli, hayat felsefesi.
SEVMEK; iki heceli, yaşamın altın kafesi.
IZDIRAP; üç heceli, olgunluk yolu.
HAYAT; iki heceli, en kısa yaşam yolu…
Yine akşam oldu
Yine dertler beni buldu
Bugün de dert kervanı
Kapımızda durdu.
Biliyorum sevmedin
Bu kaderimi? şansızmıyım bu hayatta
Sevemezmiyim taa derinden
Yasakmı, cezalımıyım hatta
Bırakın artık ne olur
Ben beni bıraktım
O benim herşeyim canım
Darda kalınca çareler aranır,
Ya çaresizliklere,
Unutmayı denedim, unutamadım.
Bıraktım kendimi sensizliklere.
Hatırlatan ne varsa attım dünyamdan,
Sen yoksun ya;
ne zaman geçiyor,
Ne de zamana inat, acılarım.
Küçük bir çocuğun annesini beklemesi gibi,
Hani, her gördüğüne “anne” der ya;
İşte öyle bekliyorum.
Bu sabah uyandığımda,
Sımsıkı kilitlenmişti sanki ellerim.
Açılmak istemiyor, ne varsa içinde,
Bırakmak istemiyordu.
Seni görmüştüm rüyamda.
El eleydik, koşuyorduk boşluğa,
Unutulanlar
Unuttun o günleri biliyorum
“Unutma ne olursun” diyemem ki,
Sen başka oldun, ben hep aynı
“Gel yeniden sev” diyemem ki
Hasrette yıl mı sayılır.
Hasretin yılı olsa,
Saniyeler yıl olur.
Her anın yıl olduğu zamanda,
Hasrette yıl mı sayılır.
…
Papatyalardan fal açtım,
“Seviyor sevmiyor”
Her defasında “seviyor”
Çıksın istedim.
Nedense son iki yaprağı,
Hep birlikte kopardım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!