Buruk bir veda havası var şehirde
Sessiz bir ölüm çökmüş gökyüzüne
Kadim istanbul soluyor tüm asaletiyle
Tüm bunlar sen gidiyorsun diye
Bir damla yaş düşüyor üzerine
Kaybettim!
Önce yıllarımı
Sonra bir bir insanları
Geçmiş eski bir dost
Peşimi bırakmıyor
Ellerinde keskin hatıralar
Hayat kayıp giderken ellerimden
Son şiirimle dibe batıyorum
Boşlukta süzülüyor mısralarım
Hislerim bir bir kopuyor kalbimden
Karanlıkta yükseliyor bedenim
Dünya artık çok uzak
Bugün yine kaçıyorum senden
Bilmediğim sokaklarda çınlıyor adımlarım
Gözlerinin mavisi ıslatıyor paltomu
Bir sağanaktır bırakmıyorsun peşimi
Kalabalıklar arasında kayboluyorum
Umutsuz adımlara senden kaçıyorum
Söylediğin yalanlara kadeh kaldırıyorum
Ve bir sigara daha yakıyorum
Boşlukta kaybolurken düşüncelerim
Birden aklıma geliyor gözlerin
Uğruna harcadığım şiirlerim
Gece üstüme üstüme inerken
Geceleri uyuyamıyorum
Bilmem nedendir
Odamın içinde dolanıyorum
Bazen camdan çıkıp bakıyorum
Bilmem nedendir umut gözlerimde
Yıldızları seyretmeye korkuyorum
Bir karşılayanı olmalı insanın
Limanda, terminalde, garda
Bir bekleyeni olmalı
Açılmış bir kucak
Sımsıcak bir hoş geldin olmalı
Yalnız doğar insan
İnce bir çizgi hayat
Tutundukça ellerimi kesiyor
Kan ise gözlerimden akıyor
Duymuyorum ve görmüyorum
Yürüyorum hislerden uzak
Düşlerin üstünde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!