Kayıp bir idamın hükmü gibiydi hayat.
Adam, yüzebildiğince mevsimsel bir duanın ortasında aslanlar gibi, yıldızlar gibi,
mezarlar gibi..
adam kadar adam,
İzmir gibi.
yalnız.
Geceyi rahatsız etmeyin deli o.
Durduk yere kimseyle konuşuyo.
Bazen de gelip alnımdan öpüyo dudağımı..
Tekil bırakıyo çoğul yanlarımı.
Taraf da tutuyo mesela.
Geceyi rahatsız etmeyin deli o.
Sen..
Evet sen çocuk,
yakası sökülmüş,
rengi ve düğmelerini aylar öncesinden kayıp... önlüğünle..
Evet..
evet, evet sen,
düş lekesi..
yağmuru kıyısında kovalarken sokağımın,
toprak üzerime düştü..
bu iki as çokça sevişti bedenimde. - çamur içinde kaldım-
kapı kapı aranıp duvar aralarında ıslaklığı..
sığınıp yoksul uçurumlarda yankılanan kuraklığı..
meryem'i aradım günahlığımda
sonra havva'yı adem'inden ayırdım
bir gül buhusu
tatlı bir soluk hasretiyle..
birazı toprak
ve yağmurla beraber ıslak..
Biraz kırık, biraz dökük.
Arta kalan defolu hayaller peşinden koşarken..
yoksunlukla yoğrulmuş yanaklarında tuz yanığı çiçekler..
avucunun İçinde saklı aç kalktığın sofranın hatrı.
İlk lokmamın da günahısın belki.
İzlerin kalmış gözlerimde, gözlerin ağlıyormuş gülümsedikçe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!