Başkentten kasabaya,
Benzin kokulu,
Pis otobüs yolculukları.
Kasabadan köye,
Traktör ya da kamyon kasasında,
Hayatımda,
Dün ilk defa,
İçime çektiğim oksijen, azot değildi
Dün ilk defa,
Bunca yıl sonra, hayatı soludum.
İçten bir ‘senle’, kuru bir ‘sizi’
O değiştirdi sürçerek dili.
Ve bütün mutlu hayalleri
Seven kalbimde uyandırdı.
Önünde dururken düşünceli
‘Bana, bu şehri sevdiren senin orada yaşıyor olmandan başka şey değildir.’
‘Ben varım,
Ben yaşıyorum.’
Böyle diyor telefondaki ses.
Bu sözleri etmese de.
Üç yol ağzı, bir sokak cafesi.
Oturuyorum.
İnsanlar, insancıklar; Geçiyor önümden yüzlercesi.
Burada kalsam,
Hiç kalkmasam,
Ekmek değil ki yüreğim,
Saplayıp bıçağı,
Ortasından ikiye böleyim.
Bembeyaz,
Ak sütü gibi anamın,
Vereyim sana yarısını,
Şu küçücük koyda,
Çırpınıp duran minik beyaz dalga;
Köpük köpük hüzün veriyor bana.
Bilmesem,
Koca bir deniz olduğunu ardında,
Ağlayacağım yalnızlığına.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!