Önceleri Halk Aşıklığı'na heveslendim ise de hayatın tek bir sahada dile getirile bilinemez olduğunu görünce vazgeçtim.
Saz şiiri bağlıyor, zincirlenmiş bir küheylan gibi yerinde çakılı kalan mısralar ruha tercüme olamıyordu.
Ben sırf bu yüzden, kalemi saz edindim.
Bir gün gidersin,
ardında bir emanet kalır.
İçte kor ateş, tükenmez dert kalır.
Merdin ömrü kısa, yolu çetindir,
Kantar, mîzân dayanmaz,
Gönlümde ki şu yüke.
Esir gibi baş eğdim,
Boynumu büke büke.
Murâd bize düş oldu,
Saymadım, nice yıldır
Gönlümde bir dehliz var.
Her şafağın sonunda,
Kederden bir deniz var.
Ağır gelir akşamlar,
Kimsesiz kuytularda kayboldu çocukluklar
Kandırılmışlığın en garip kurbanı saflığımız
Yalancı baharların kurbanı tomurcuklar
Tomurcuklarla sancırken kalpte yalnızlığımız
Mutluluğa açlığın kahrıyla kamçılandık
Bir Kerbela hüznü ile girdim kutlu ayına,
Baht beni leşker etti bu kahrın sarayına.
Ey kulundan daha vefî, inceldi sabrın bağı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!