Bir sonbahar gecesinde, sonraları kendimi bir türlü ait hissedemeyeceğim bu dünyaya açtım gözlerimi... Yıllar geçti. Yaşayacak kadar vaktim yoktu elbet çoğu şeyi gördüklerimi de yazmalıydım. Acıları, sancıları, aşkları, ayrılıkları, ihanetleri derken sustuklarım devinmeye başlamıştı yavaş yavaş.Suskun bir gevezeydik çoğumuz...Acıların ve ayrılıkların şiirlerini yazmaya başladıktan sonra dedim ki kendi kendime “Suskun Geveze” onca kötülüklerin arasında iyi kalmayı başarabilenlerin şiir kitabı
olmalıydı...
Suskun Geveze’nin herhangi bir şiirinde kendi hikayenize denk gelebirsiniz çünkü iyilerin hikayeleri hep aynıdır.
Kötülerinse şiirleri olmaz. Şimdi avuçlarınıza bu kırgın şiirleri bırakıyor ve onları size emanet etmenin mutluluğunu yaşıyorum. Kötülere
düşmesin yolunuz..
Eserleri
Suskun Geveze
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!