Bir sonbahar gecesinde, sonraları kendimi bir türlü ait hissedemeyeceğim bu dünyaya açtım gözlerimi... Yıllar geçti. Yaşayacak kadar vaktim yoktu elbet çoğu şeyi gördüklerimi de yazmalıydım. Acıları, sancıları, aşkları, ayrılıkları, ihanetleri derken sustuklarım devinmeye başlamıştı yavaş yavaş.Suskun bir gevezeydik çoğumuz...Acıların ve ayrılıkların şiirlerini yazmaya başladıktan sonra dedim ki kendi kendime “Suskun Geveze” onca kötülüklerin arasında iyi kalmayı başarabilenlerin şiir kitabı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!