İnsandı
Yaşıyordu adı dünya olan bir imtihan yerinde.
..Ve avuçlarından akıp giderken zaman
O umursamazlıkları yaşıyordu.
Sensiz olmamalı hayatım, senle olmalı
Su gibi susamalıyım sana
Yağmur kadar muhtaç olmalıyım
-şairim diyenlere-
Şair dediğin
Bir gök kuşağı gibi
Sevmeli bütün renkleri
Ve renklerin kardeşliğini
İçimde bir anlasan ne garip yabancı duygular var.
Dışarıda öyle bir yağmur yağıyorki,
Yıkamak istiyor sanki,
Dünyanın bütün kötülüklerini
Ama neye yararki,
Karanlığın ardında yine karanlık varya! .
Zaman ağır ağır kayıp giderken avuçlarımdan
Ben yalnızlıkları yaşıyorum bu şehirde
Bu şehirki buz tutuyor geceleri
Ve büyüdükçe,gözlerimde büyüyor gözleri..
Şimdi gece yarısı, saat ikiyi çeyrek geçiyor
Seni bulutlara yazsam
Gözyaşı olur yağarsın
Toprağa ab-ı hayatı
Taşımak için damla damla.
Seni rüzgara yazsam
Adı insandı
Içinde bulmuştu kendini, hayat denilen bu oyunun.
Ve gereksiz değildi gelişi bu hayata
Zira bir görev yüklenmişti omuzlarına
Ya Hak'tan yana olup kazanacak
Yada başıboş zannedip kendini,
Zaman ne çabuk geçiyor
Mevsimler gibi değişiyor hayatımız..
Bir yanımız baharken,
Sevdayla doluyken gönlümüz
Bir yanımız hazana hazırlanmakta
Bir yeni yolculuk beklemekte bizi
Dönen dünya mıdır avuçlarımızda ?
Üstümüze yıkılan gök kubbe mi ?
Kaç rengi var hayatın,
Mevsimler gibi degişip duruyorken ruh halleri..?
Zaman kiminle yarışıyor ?
Bir yaprak düşün
Önce habersizdir var olacağından
Bir tohumun çok evvelinde gizlidir onun hayatı
Birgün tohum düşer toprağa
Yağmur yağar,Güneş ısıtır toprağı ve tohum yeşerir.
Tohum filizlenir,güç alır havadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!