Her seher vakti kavga etmekten yoruldu parmaklarım
Koyu mavi kızıl çilekeş kalemim ile çatışıyor
Saf, duru, durağan ze dört büyüklüğünde kundak kağıtlar hissiz
Sonu yani sonsuzluk ikliminin bu durum
Mahpusluğum mürekkebim kadar yoğun değil bu sıralar
Ve öğretti bize zulmetmeyi hayat
Hüküm sürüyor şimdi omuzlarımızda
Zorbaya sevgi
Güçsüze aş sunmaya
Takati kalmadı insanlığın
Milattan sonra bilmem kaçıncı yüzyılda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!