Doksan üç Temmuz'unda da Sivas’ta,
Canlarımı yakmıştı kansız YOBAZ,
İlim, bilim yolu aydınlatırdı,
Bunu bildiğinden yakmıştı YOBAZ! ..
Gayeleri iyi, güzel doğruydu,
Haksızlığa uğradığın zamanda,
Ekmekle su kadar gerek adalet.
Güçlünün zulmüyle karşılaşmanda,
Ekmekle su kadar gerek adalet.
Adalet havadır ciğer şişirir,
Doğalı beri sekiz yüz yıl olmuş,
Daha bir yakınsın Pir Hacı Bektaş,
İyi, güzel ve doğru yaşam bulmuş,
Kalplerde yaşarsın Pir Hacı Bektaş.
Der düsturu: “İncinsen de incitme.”
İyidir, kötüdür geçiyor günler,
Yaşam kavgasını veriyor eller,
Bahçede umuttur; goncalar güller,
Umuda uzanıp gezsen mi gönlüm!
Doğaldır olacak sevinçle hüzün,
DİYE DİYE
Kendimizi üstün tuttuk,
Başkasını attık tuttuk,
Değil balı, hapı yuttuk,
Demokrasi diye diye!
Yaşamda en gerçek yolu gösteren,
Eğitim, eğitim, yine eğitim!
Öz benliği bulup cesaret veren,
Eğitim, eğitim, yine eğitim!
Eğitime desteğini verenler,
Her günümüz üzünçlü, gözler yaşlı,
Dağılıp gitmez mi karanlık günler!
Gidecek çok yol var: Dikenli, taşlı;
Uzak mıdır bizden aydınlık günler!
Ufkumuzu kara bulut kaplarken,
Nedir bu kargaşa nedir bu şiddet,
Suçlu belli değil, suç belli değil!
Halini sorsan başlıyor hiddet,
Şaka belli değil, öz belli değil!
Çalışır, çabalar karnı doymuyor,
Gel o devrimlere deme travma,
Çok daha korkunç sarsılırsın aymaz,
Yaptığın yanına kalacak sanma,
Yıkılır gidersin tahtından aymaz!
Atatürk düşmanı bu yurttan kovdu,
Yine Hakkâri’den şehit haberi,
Değil ana, babalar da ağlıyor!
İnan, yakıyor tüm yürekleri,
Değil ana, babalar da ağlıyor!
Kim veriyor zalimlere silahı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!