Son birkaç adımı kalmıştı bak
Atıverdi onları da alelacele
Yarın ne yapacağını düşünürken
Kapılarını açıverdi birden ecele
İşte buymuş insanın dünyada hali
Yıldızlar mı kayboluyor yoksa
Biz mi kayboluyoruz, kirli sabahlarda
Çiğ damlaları mı güneşte buharlaşan
Biz mi eriyoruz yoksa
Her saat, her dakika, her an....
Yetmiyor kelimeler düşündüklerime
Ne 29 harf ne binlerce hece
Dayanmıyor kalbim gördüklerime
Hep gözlerde gündüz
Hep zihinlerde gece
Aşk dediğin o bağ yalan
Sevgi dediğin o duygu yalan
Beni sana bağlayan
O güzel gözlerin
Gerisi yalan
Memlekette bir gülen binlerce ağlayan var
Dışından ağlayanın içinde kahkahalar
At iziyle it izi karışmış bak artık
Yamanmaktan usanmış vicdanlardaki yırtık
Önüne düşen çobanın ayakizine basarken
Usulca kapıyı çekti evden çıkarken
Çocuklar uyanmasın dedi saat çok erken
Hayal etti onları, rüyalarında
Misket yuvarlayıp,düşe kalka koşup oynarken
Ağır ağır dolaştı şehri öylece
Gerçek bir hayalin peşinden mi koşuyorduk
Yoksa
Bir gölge oyununa yansıyan izdüşümleri miydik herbirimiz
Hep vardık,yaşıyorduk ve hep var mı olacaktık
Yoksa
Pek çok yol vardı, başı belli sonu belirsiz
Çıktıkça yokuş ardı, çıkın çıkabilirseniz
Orada hava erken karardı, hep ben vardı nerde biz
Gözleri bir sis sardı,sür sürebilirsen iz
Düşüncen tükendiği anda
Alçalır insanlığın da
Yükselmek yakışırdı oysa sana
İnsanlık alçaldığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!