Sen esmer saçlı,
Zeytin gözlü güzel.
Benide götür o,
Siyah zayıf çocuğun yanına
Bende yastığımın altında sakladığım
ölüm bide aydınlık
onuda yendim sonunda...
aç ama alnı açık bir çocuk
fabrika kapısında
karanlığa doğru bir çığlık
Bir mavi
yalnızlık sabahıdır
arında kalan
birde vazoya
konulması unutulan
solmuş çiçekler...
Bir ufuk çiz beyninde
Her zaman
Büyük şeyler tasarla kafanda
Başladığını bitir
Bitirdiğinde ise başarmış ol
Ölümümn kıyısında
sarı sonbahar
ve solmuş yaprakların
ardında bıraktığı yalnız ağaçlar...
Gülün susadığı gibi suya
sana gece yarısı
mektuplarım oldu
sevginin ateşinde
gecenin sessizliğinde
benim sensizliğimde
senin saçların rüzgar kokar
ellerin toprak
gözlerinde yıldız
gözlerinde umut
gözlerinde ben
ve ben sensizim şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!