-I-
Evler ve insanlar çıkmazında
Gidip gelen evsiz-ayaksız sesler,
Duvardan duvara evden eve.
Ödünç diye bir şey vardı eskiden;
Yine getirdiğin yeşil bir sis
Bahar, of bahar.
Ellerim bilekten kesilmiş,
Ben sizi tutamam artık
Dallar, of dallar.
Bu gece kavaklar daha uzun,
Yıldızlarını yitirmiş, mahzun
Bir kadın oturmuş beşik sallar.
Bulut, küçülse de biraz biraz
Dört çizgili pencereye sığmaz,
Unutsam, unutsam kiracıları
Mahalle hep eski mahalle ama...
Evleri, çocukları ve rüzgârı,
Mahalle hep eski mahalle ama...
Elim kapı tokmağında: “Gir! ” dese
Sen, sonbaharla gelen düş rüzgarı;
İçimde ak güvercin kanatları
Gün doğarken
Anadan doğma güzelliğinde dal,
Upuzun bir düzlükte öyle dörtnal,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!