Kimler sarmış ona o ak bezleri,
Hasretinden açık kalmış gözleri,
Goncalara durmuş nurlu yüzleri,
Daha gonca iken solan Mustafa’m.
Meteliğin dahi yokken cebinde,
Hep zenginlik vardı gönül kabında,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta