Kimler sarmış ona o ak bezleri,
Hasretinden açık kalmış gözleri,
Goncalara durmuş nurlu yüzleri,
Daha gonca iken solan Mustafa’m.
Meteliğin dahi yokken cebinde,
Hep zenginlik vardı gönül kabında,
İki yetim koyup kıyı dibinde,
Bizi matemlere salan Mustafa’m.
Gelir mi dünyaya sen gibi bir can?
Asla gün görmedin gülmedin bir an,
Tebessüm ederdin kan ağlarken kan,
Çareyi sabırda bulan Mustafa’m.
KURTOĞLU’M ellerim kollarım bağlı,
Anarken adını gözlerim buğlu,
O günden bugüne yüreğim dağlı,
Yalanmış bu dünya yalan Mustafa’m.
08-Eylül–1997
Rifat KurtoğluKayıt Tarihi : 17.7.2011 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!