Mustafa Küçükaşcı Şiirleri - Şair Mustaf ...

Evliyâ çehresidir sûreti Mevlânâ’nın…
Enbiyâ behresidir sîreti Mevlânâ’nın…

Âlemin ardına âlimce ve ârifçe bakar;
Çoğalır katlanarak hayreti Mevlânâ’nın…

Saldırır herkese zincîri çözülmüşçesine,
Acırım zâlime, mazlûma üzülmüşçesine!
Çünkü mazlûma ebedlerce mükâfat varken,
Zâlimin sonsuza dek kahr inecek ensesine!

En başta anahtar sözümüz: «Bismillâh...»
En başta ve en sonda kerimdir Allah!

Hay’dan gelerek Hû’ya gider her bir şey,
Durmak ne demektir yürüyün: «Yâ Allah! »

Dün değil altmış senedir hep kahır,
Çekti, Filistinli çocuklar çeker...
Her günü dehşetle geçen bir asır
Çekti, Filistinli çocuklar çeker...

Bir ufacık genç ama târih gibi.

Söyleyemem gönle düşen her şeyi,
Hâlimi câhil bilemez, ta’n eder.
Mest olup andıkça kadeh, şîşeyi,
Softa, tekel bâyisiyim zanneder!

Ettiğimi buldum, sen suçumu gel,
Çektiğim elemin hatrına affet!
Sensiz bir tek gece, kırk güne bedel,
Şu dolan çilemin hatrına affet!

Şefkatle vurmuştum ben o tokadı,

Nur hâlesi hâlinde gönülden bir akış bu!
Allah diyerek, benliği elden bırakış bu!

Hak nûruna yerden koparak göklere doğru,
Pervâne olup varlığı sevdâda yakış bu! ..

Zulme sabretmek ne mümkün bir nihâyet olmasa!
Zorba dünyâ hiç çekilmezmiş kıyâmet olmasa!

Bir hesâbın varlığından kor yürek teskîn olur,
Yerde kalmış kan deniz olmuştu, ahret olmasa!

Yaratıldı Dürr-i Yektâ, yedi kat semâdan evvel,
Yüce nûru en mücellâ, bedeniyle en mükemmel.
Ve gelince asr-ı rahmet, uzanır şifâlı bir el!
Ne nasipli bir bahardır, o güzel Rebîulevvel!

O son elçisiydi Arş’ın, okuyordu Arz’a ferman,

Bir tebessüm arzu ettim, bir kez olsun gülmedin!
Arzu ettim, gel demiştim, ah güzel, sen gelmedin!
Bir kez olsun ah güzel, şefkat edip yaş silmedin!
Gülmedin, sen gelmedin, yaş silmedin, hiç bilmedin!