Mustafa Konar Şiirleri - Şair Mustafa Konar

Yine bir gece ve yine baş başayım kendimle, işte yine seni bulup kaybettiğim
yerdeyim.
İnsanın bir şeylere karar vermesi ne kadar zor;
ya seni içime gömmeli ya da
artık içimden söküp atmalıyım. Ama her ne olursa olsun susmalıyım.
Hangisi daha

Karanlığımın Son nefesleri belkide, sigara ile ciğerlerimi doldurduğum, geçmiş kokulu anılar...Aydınlatabilmek için ruhumun kör kuyularını, belki bir ŞEMS'tir ihtiyacım olan belkide sadece ZAMAN. Geç kalmaktan korkuyor, buzdan kir kalelerimde bir kıvılcım daha bekliyorum... Sonra bir nefes daha alıyorum, sessizce yaktığım sigaramdan, geriye dönüp bir kez daha bakıyorum aşka yenik düşmüş yüreklere.... Pembenin tonlarını arııyor gözlerim gözlerinde, kalbim ise yine meçhule giden gemide...Sürüklüyor düşünceler geriye en geriye... takvim yaprakları bir bir düşerken
ömür denen bu yolculukta, daha kaç nefesim var alacak, daha kaç engel var aşılacak yada takılacak, daha kaç anı varsa içimi yakacak, hepsini bir bir yaşayarak....Aklımdaki cevaplanmayı bekleyen yüzlerce soruya vereceğim tek cevap {SUSMAK}

SENsizliğin sönük lambaları altındayım
bir yudum SEN aradı dudaklarım
çarpmasada artık SENsiz yüreğim
SENden başkasını görmesede gözlerim
SENsizliği değil SENi yaşamak isterim
sadece yazmak istedim içimden geçenleri

Bir düş kırılacak olsa ansızın Gelir konaklar bağrıma senin sızın Ki elimde kalmıştır çoğu zaman alın yazın Emsal-i görülmemiş bir fırtına kopar içinden Emsal-en bir ömür düşer gözden Geç alınmış bir soluk kadar acıtırsın canımı Asacak olsan yüzünü, hüznüm dondurur kanımı Zaman-ki boşlukları bataktan örülmüştür Neden olmasın belki emsal-in görülmüştür Lakin kaç masum sevdanın kanına da girilmiştir Ve ne mutlu ki kimse bilemez sendoğan güneşi Çünkü suretinin ne Emsal-i vardır ne eşi Şimdi sürüklendiğin boşlukları topluyorum ardından Dönemiyorsun da geriye bin bir türlü derdinden Emsal-i hayat ki senin avuçlarında başlar Sen ne vakit sussan akmaya korkar yavaşlar Şimdi Emsal-i görülmemiş bir sevda sende bitiyor Şimdi Emsal-i hayat hayali dudaklarında bitiyor...

Bir parça hüzündü, koskoca hayattan koparabildiğim,
ne yanıma kâr kaldı ölümüne sevdiğim,
ne de.... önünde diz çöküp eğildiğim,
sevdanın celladı baş ucumda
ayrılığın kör kılıcı ellerinde,
yüreği yakan AŞK ateşi içimde,

Bir yolculuktu benimki; yolumu gösteren de, o yola ışık tutan da sendin
O yola buzdan duvarlar ören de, duvara ismini yazanda sendin
Sonra alıp elimden silahımı o duvarı yıkmamı isteyende sendin…
Matem arayışında olan da sen, mateme gerek yok diyende sendin
Bir BEN vardı bende, BENDEN öte işte o BEN likte sendin…

Bir gün herkes için doğan güneş benim için doğmayacak..
Karanlığın kuytu caddelerinde yürüyüp, sessiz sokaklarında sızıp kalacağım
Aşkın kadehinden bir yudum daha alıp , kapayıp gözlerimi
Mehtabın masasında bana ayrılan köşesine oturup
Ne kadar söylenecek söz varsa içime atıp
SUSKUNLUĞUMA sessizlik katarak

farklıyım bugün gecen herdakikada seninleyim sanki mutluyum bugün sende benimlesin belliki içime çektiğim her nefeste seni buluyorum bugün bu nefes bir sigaranın ilk veya son nefesi olsada. seni düşünüyorum her saniyemde seni düşlüyorum gelecek her vakitte anlam veremiyorum artık belkide artık anlam vermek istemiyorum, hayatı akışına bırakıp delicesine yaşamak istiyorum ve bir iki mısra yazmaya çalışıyorum onu bile elime yüzüme bulaştırıyorum bu yüzden susuyorum bu gece bitene dek susuyorum

…
Bırak solsun sararsın yapraklar,
Bırak sönsün bütün ışıklar,
Meçhule giden geminin yolcusu yoksa eğer,
Bir bir tükensin yalancı hayatlar…

Karanlıkların en koyu demi yaşanıyor bugece..,
Söylenecek onca söz varken dile dökülen tek bir hece..,
Renkler suskun yine, siyahlar konuşuyor sadece...
Kılıcımı, kalkanımı atıp bir köşeye...
yürüyorum bilinmezlere sakin ve sessizce
Bütün yalancı ışıkları söndürüyorum bugece...