Mustafa Kemal'e Şiiri - Onur Kaçan

Bir kitapta saklanan mıyız?
Bir resimde çizgi,
Bir bulutla uçar mıyız?
Gökkuşağında bir renk mi?

Seni okurken aydınlanır,
Karanlık gecelerim
Gözlerim olur Selanik,
Yolunu bekler her vakit.

Anadan, yardan ayrı düşüp
Takıldım ardına.
Elinde bir gazete parçasıydım,
Kızgın çöl ortasında.

Ne zaman rüzgar esse senden yana,
Sol gözüm ağrır hala.
Su bile can veremez artık
Trablusgarp'a elveda.

Ak tolgalı beylerin ektiği
Çınarın dalı kırıldığında,
Hava da soğuk o günden beri,
Üşüyorum Balkanlar'da.

Yetim kaldı Batı Trakya,
İşkodra ve  Makedonya,
Pençelerini sapladılar
Bir hain pusuyla.

Herkes rengini belli etti
Geçilemez bu boğazda
Kimi Hindu, kimi yamyam
Kimi bilmem ne bela!

Ancak böyle anlatırdı Akif,
Ruhu şad ola! İnatla diren!
İki yüz altmış bir rakımlı
Conkbayır'da.

Yaralı bereli askerdim ben
Geldin aldın sırtına.
Üzerinde çavuş formasıyla
Tanıyamadım bir anda.

Yasladım başımı huzurla
Göğsünün sıcaklığına
Artık mermiye dur diyen bir saatim
Anafartalar'da!

Emredersin ölürüm ama
Yaşam gerek vatanıma.
Eminim böyle derdi
Tevfik inkılapçı ruhuyla.

Ağır ağır kulaç atarak
Bandırma ile Samsun'a
Amasya, Erzurum, Sivas
Gözlüyor yolunu Ankara.

Uyandım o sabah
Bin dokuz yüz yirmi Mart on altıda
İşgalciler her bir yanda
Galata küstü bayrağa.

Bu gün Mızıka Karakolu
Şehit oldu uykuda,
Hakimiyet milletin olmalı
Bir Cuma sabahında.

Kul köle sürü değil artık
Özgür insan olmak adına
Kuvayımilliyeydik hepimiz
Erkeğiyle kadınıyla.

İstiklal yolunda donuyorum
Şerife Bacıyla.
Kucağımda çocukla,
Mermi hala sırtımda.

Keyfe keder bir macera bu
Küçük Asya hedefte!
Bu kez maşada tutulan közse
Yunan isimli kör bir kahpe!

Ege'nin incisini kırdılar,
Hasan Tahsin orada yerde,
Kan ağlıyor anavatan,
Yok mu derdimize bir çare!

Nisan bin dokuz yüz yirmi,
Büyük Millet Meclisi'nde
Hürriyet, eşitlik, namus
Yazılır tarih sahneme.

Bursa düştü kürsüdeydim,
Kara bir örtü halinde.
Yas tutuyor Meclisim,
Umutlar bir çift mavi gözde.

İnönü, Kütahya, Eskişehir,
Sakarya durduk önünde.
İlk hedef Akdeniz diyordun ya hani,
Afyon Kocatepe'de.

Bıraksalar uçacaktın
Kanat takıp düşman üstüne.
Dokuz Eylül'de ayak bastığın
Kutsal Vatan bizimle.

Her şey bitti dediler sahi,
Bitti mi mücadele?
Daha yeni başladık, dedin.
Kör cehalet seferine.

Tozu dumana katarız Atam!
Yazdık adını tarihe.
Açan çiçeklerin solmadı,
Rahat uyu Anıtkabir'de.