Mustafa kemal Yeli Şiiri - İbrahim Şahin 2

Cemre, düşmesine düşmüştü toprağa
Baharın cümbüşünden, ses seda yok
Çimenler yasta, laleler bükmüş boynunu
Çiçekler koku saçmıyor, arılar konmuyor
Kuşlar cıvıldaşıp uçmuyor
Yaylalara kimseler göçmüyor
Otağ yerler, çoktan viran olmuş
Sazlar suskun, sözler suskun

Gökyüzü yitirmiş maviliğini
Karabulutlar, çökmüş yurduma
Kapılar kapanmış, pencere çivili
Işık sızmaz, dört bir yan kör karanlık

Analar kahır yutup, kan kusuyor
Emmiler şapka eğmede önüne
Gelinler yasta, kızlar yitirmiş ümidi
Kasırgaların ardı arkası kesilmez

Gecelerin sabahı yok
Kâbus dolu rüyalar
Yataklar mayın döşeli
Yollar çevrili, gönül kafeste

Mustafa Kemal Yeli esince
Durdu kasırgalar, doğdu güneş
Eğilen başlar, oldu aslan yeleli
Düşüldü yola, gecede, gündüzde

Bağ, taşkın sulara sele verildi
Baharın, yazın hasadı yele verildi
Dağda kınalı kuzu, sürü, kurda verildi
Çıkıldı dönülmez düşman avına, dağ bayır

Avın bereketi, yarınların mürüvveti
Avcılar pir, gelmiş aşka, koşar avdan ava
Bir kaçan, bir uçan kurtulur, kaçan kaçana…
Kaçamayan düşüyor tuzağa, tuzak insafa gelir

Hasatta, harmanda yeller esiyor
Bağban düşman peşinde iz sürüyor
Ambarda çuvallar boş, ocakta tencere
Kaleler, çemberler, diri diri esirle dolu

Mayısın yeline katılıp gidenden
Yiten oldu, kefensiz ölen binler oldu
Yüreği yanıp, gözde gülen oldu
Yıkık yuvasına mutlu dönen oldu
Baharın cümbüşü, yerin göğün coşkusu
Güz şenliğinde kuruldu, inledi dağ taş
Çuvallar boş, yürekler dolu, gönüller zengin
Alın açık, başlar dik, bakışlar halay çeker

Mahremiyetin olmadığı şenlikte
Yavrusunu şehit veren ananın,
Dul kalmış eli kınalı gelinin,
Yetim kalmış yiğidin, oynadığına
Yedi Düvel şaşar oldu, adına destan diyen oldu

Bu güller, Mayısın Yelinde gelen güller
Bu güller, Mustafa Kemal yelinde açan güller
Bu güller, Mustafa Kemaller elinde derilen güller
Bu güller! Mustafa Kemaller elinde kokan güller

İbrahim Şahin 2