Mustafa Kemal Yaşıyor!

Ben Mustafa Kemal.
Ay ışığı ektim, karanlıklarınıza.
Bir kaç yıldız ektim,
Belki toplarsınız diye...
Gonca güller ektim bahçelerinize,
Memleketimin kır çiçeklerini ektim.
Belki koklarsınız diye...
Siz, hala çiçek aromalı kolonyalardasınız.
Bir kaç florasan aydınlığında.
Zifiri karanlıklardasınız.

Ben Mustafa Kemal,
Yollarınıza yolcular,
Yolcularınıza yollar ektim.
Demir ağlarla ördüm yurdumu.
Dolana dolana geçtim dağları.
Ben yoruldum, sizleri yormadım.
Küçüle küçüle kayboldum ıraklarda.
Taş taşıdım omuzlarımda, ağaç taşıdım.
Köprüler ektim ırmaklar üstüne.
Siz hala bilinmeyen yollardasınız.
Ne yazık ki, karanlıklardasınız.

Ben Mustafa Kemal.
Barış tohumları ektim ikiliklerinize.
Belleklerinize sevdalar yerleştirdim.
Bir hedefe kenetlenesiniz diye...
Siz, beni bile parçaladınız.
Ayrı ayrı saflar tuttunuz.
Söyleyin,söyleyin!
İstiklal Mücadelesini ne çabuk unuttunuz.

Ben Mustafa Kemal,
Özgürlük ektim, ülkemin topraklarına.
Sınırlar çizdim, sahip olasınız diye.
Sayfa sayfa bilgiler,
Cilt cilt nutuklar attım,
Beni anlarsınız diye...
Siz hala, mavi gözüm, sarı saçımlasınız.
Söyleyin,söyleyin!
Beni ne zaman anlayacaksınız.
Siz hala, o bilinmez karanlıklardasınız.

Ben Mustafa Kemal,
Çağlar ektim, çağdaşlık uğruna.
Belki yakalarsınız diye...
Kula kul ettirmedim sizleri.
Kopardım esaretin zincirlerini.
Duydum ki; İkibinlerdesiniz.
Siz hala, o günkü köleliktesiniz.
Söyleyin, söyleyin!
Siz, ne zaman kükrersiniz.