Bir çocuğun gözlerinin
Ölüme göz kırptığı gelince aklına,
Gözleri dalmıştı o kızgın kumlara…
Geç kaldığını düşünmüştü oraya…
Gözlerin erken kapandığı kıt’aya
Yaşanmamışlığın ardından
Bir düş çıkardı karşıma, yoğunluğunda karanlığın...
Sen çiziyordun;
Parçalanmış umutlarımın sevdasız geleceğini.
Düşsel avuntularımın
Yorgun ve karanlık gecelerini...
Seni sevdiğimi hatırla sonsuza değin!
Bir kenara bırak hasret gecelerini...
Mutlu ol, sevin kapat gözlerini.
Boşver, hiç üzülme nedir ayrılık dediğin?
Seni sevdiğimi hatırla sonsuza değin!
Ben kış nedir bilmem!
Beşinci mevsimi yaşar yüreğim...
Bazen de sarhoşumdur biraz
Sonbahar, aşk, ilkbahar, yaz
Anlıyorsun değil mi Küçük Kız?
Sensiz mevsimler, mevsim olmaz...
Hadi artık birtanem sen üzülme
Bak görüyor musun senden vazgeçtim!
Neler çektiğimi, boşver hiç bilme
İyi dinle duyuyor musun senden vazgeçtim!
Olmayacak duasın amin demiştim
Senin gözlerin bir bıçak!
Ve ben kurbanıyım...
Ne zaman gözlerinle buluşsak
Kan akar, kan ağlarım
Senin ruhun duymaz!
Gözlerinden anlarım...
Gözleri vardı...
Sarhoş ederdi ben her gece
Sevgili uyurken habersiz...
O gözler maviydi o gözler deniz!
Düşler kurdururdu öylece,
Sevgili uyurken habersiz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!