Mustafa Kemal'in İzinde

Bir ateşti o, karanlık geceleri yaran,
Bir ses, yankılandı bozkırda: “Bağımsızlık benim karakterimdir!”
Ayak sesleri duyuldu Samsun’da,
Umutla çarpan yüreklerin arasında.

Tükenmiş bir halk,
Yorgun, fakir, yılgın…
Ama o geldi,
Gözleri mavi bir ufuk gibi,
Söyledi: “Geldikleri gibi giderler!”

Toprak kan kokuyordu,
Dağlar yorgundu,
Elde tüfek, cepte kuru bir dilim ekmek…
Ama o hep ileri baktı,
Çünkü milletinin alnına yazılmıştı zafer.

Sakarya’da bir nehir gibi akıyordu cesaret,
Dumlupınar’da çelik gibi bir irade.
Ordularına “Hedefiniz Akdeniz’dir!” dediğinde,
Bütün dünya duydu
Türk’ün yeniden dirilişini.

Sonra bir sabah,
Küllerinden doğdu bir cumhuriyet.
Kadınlar okula gitti,
Köylü tarlada eşitlik gördü.
Gözlerindeki ışıkla,
Bilimin, sanatın yolunu çizdi.

“Yurtta sulh, cihanda sulh,” dedi.
Savaşı zaferle değil,
Barışla taçlandırdı.
Dünyaya meydan okuyan bir lider değil,
Dünyaya örnek olan bir insan oldu.

Şimdi onun izindeyiz,
Her adımımızda onun mirası var.
Bayrak dalgalandıkça,
Her çocuk gülümseyerek büyüdükçe,
O hâlâ bizimle.

Ama bir özlem var içimizde,
O mavi gözlerine,
O kararlı sesine,
O ellerini halkına uzatan şefkatine.

Mustafa Kemal,
Sen sadece bir lider değilsin.
Sen bir milletin kalbinde atan,
Ölümsüz bir sevda,
Ölümsüz bir kahramansın.