Mustafa Kemal'im Şiiri - Emine Güllüoğlu

Sen evimin değişmeyen misafiri
Mustafa kemalim büyük Atatürk’üm
Seni evimin en güzel köşesine oturtmuşum
Bir yanında Gençliğe Hitaben
diğerinde İstiklal Marşın

Canım sıkıldığında senin gökyüzü kadar mavi
Denizler kadar engin gözlerinde uzaklara dalıyorum
Bazen sana şikayetlerde bulunuyorum
Şöyle bir bak bıraktığın gençliğe diyorum
Senin gösterdiğin yolda bıraktığın gibi mi?

Kaşlarının çatıldığını görür gibiyim
Haklısın bence de gençlik yanlış yolda
İlköğretim çağında elinde sigara
Liseye geldi mi eroin sırada
Birde bali denen şeyi koklayanlara
Kaşlarını çattığını görür gibiyim

Gençlerin yanlış adımlarını hissediyorsun
Resimlerin bile etkileniyor biliyorum.
O masmavi gözlerin hemen hüzünleniyor
Biliyorum Mustafa Kemalim ruhun bizlerle

Üzüntümüz üzüntün sevincimiz sevincin oluyor
Türk genci emin adımlarla ilerledikçe
Senin duvarda asılı resmin bile mutlu oluyor
Türk milleti var oldukça sende var olacaksın
Bu milletin kalbinde sonsuza dek yaşayacaksın

Sen önce çocukluk yıllarımın
Sonrada gençlik yıllarınım kahramanı oldun
Büyüklerim senden hep övgüyle bahsetmişlerdi
Senin için o en büyük Türk ‘tür demişlerdi

Sen dün olduğu gibi bugünümün de
yarınımında kahramanı olacaksın
benim gözümde hep kahraman olarak kalacaksın
ben büyüdüm sevginde benimle büyüdü

önce oruç tutmaya başladım sonrada namaz
anadolu kadınının örtüsünü örttüm başıma
başörtüme simge dediler şaşırdım
kaşlarını çattığını hissede biliyorum
çünkü senin eşinde,annende örtülüydü biliyorum

açıldıkça açıldık gösterecek bir yerimiz kalmadı
et pazarında yaşananlara kimsenin çıtı çıkmadı
medeniyet dediler aşırı çıplaklığa
medeniyet çıplaklıkla olmaz.
medeniyet insanın kafasında, insanın kafasında