Mustafa Kemal Atatürk'e şikayet

Öldüğünüze inanıyorum; bizden ayrıldığınıza asla!
Yaşıyorsunuz ulusunuzun kalbinde hala
Hala dinç,hala kuvvetli,hala önder
Ve yaşayacaksınız daha, dünya kopuncaya dek

Sizin varlığınızda başımız dik hedefimiz ileriydi.
Her gün bir yükseliş, bir yenilik içerisinde
Kara günleri epeyce bırakmıştık geride.
Türk dendiğinde ismimiz geçiyordu her yerde

Aramızdan çok erken; zamansız ayrıldınız.
Yüce tanrım özledi huzura çağırdı sizi
Yeter dedi yaptığın bu cenk bu kahramanlık
Birazda uzaktan bak geleceğe azıcık

Ve böyle oldu işte sizden sonra gelenler
Kestiler hep yolları yok dedi ilerlemek
Nüfus arttıkça arttı yaklaşık kırk milyona
Ne bir endüstri var ne çalışacak saha

Halk sefil ve perişan, bu durum içerisinde
Duyuldu ki Avrupa işçi istiyor bizden
Önce rağbet görmedi bu halkın içerisinde
Kim isterdi bir başka yurda uşaklık etmek

Yabancı bir ülkeye dilinden, dininden uzak
Ağır geliyordu işçi olarak gitmek bu ulusa
Nasıl diyecekti ki ben türküm; uşak geldim sana
Siz '' Ne mutlu Türküm diyene! 'demiştiniz ya

Yok; yok; yok; gitmek gerek dedi düşündü.
Hatırladı ecdadının Orta Asya’dan göç edişini
Kol kol başladılar dağılmaya bu yurttan
Ta.... Avustralya’ya, tüm Avrupa’ya kadar

Amma öyle kahramanlık, cenk etmek için değil
Yeni yeni yurtlar bulup yerleşmek için değil
Bir göç destanı yazıp, tarih yaşatmak değil
Biraz uşaklık edip geçim sağlamak için...

Geldik hep buralardayız sevgili ATAM!
Aşağılık duygusunu böylesine tatmak mümkün değil
Gördükçe Avrupa gazetelerinin makalelerinde
Milyonlarca Türk, korku içerisinde yaşıyor diye

Neden korkuyor bu Türkler; kimden korkuyor?
Dövüşten mi? Savaştan mı? Düşmandan mı?
Asla ve asla Türk korkmaz böyle şeylerden
Korktuğu; dönerse yurduna işsizlikten

Bizi yurdumuzdan göç ettiren kişiler
Sadece döviz, döviz diye yakınıyorlar bizden
Ne müşkül hallere düşenler bu ülkelerde
Ne hakkını arayan ne soran kimseler yok

Enerji krizi diye bir dava tutturdular
Yabancılara iş yok def ol gidin diyorlar
Yalnız sendikacılar bizden taraf oldular
Dedi korkmayın Türkler; hakkınız korunacak

Gülüyor bütün dünya düştüğümüz bu hale
Utanıyorum sorulduğunda türküm demeye
Düşecek miydik; Türk olarak bu hallere
Siz sağ olup yaşasaydınız, sevgili atam

Bin dokuz yüz yetmiş iki senesi içerisinde
İçerisine düştüğümüz durum açık gerçek
Alman kapılarından kovulan yüzlerce Türk
Bize ne maneviyat ne de bırakmadı güç

Turist diye kovulan yüzlerce vatandaşa
Neden diyen sahip çıkan, hesap soran kimse yok
Günlerce aç, sefil süründüler Salzburg sokaklarında
Acıdı onlara Avusturya iş verdi çöpçü yaptı yurdunda

Buna layık mı tarihin her sayfasına zafer türküleri yazan ulus
Daha dün ecdadımın at koşturup; cirit oynadığı
Hala tarlalarında ayak izleri, rüzgârlarında ıslıkları dolaşan
Bu ülkenin sokaklarını; çöpçü olarak temizliyoruz

Döviz uğruna mı bununla iftihar ediyoruz
Bir ulus olarak buna mı layığız biz?
İşçi olarak sürüldüğümüz bu ülkelere
Gökten zembille mi indi bu endüstri?

Neyi eksik bizim kutsal toprakların
Her karış toprağı ecdadımın kanıyla yoğrulan yurdum
Demiri, petrolü, uranyumu koynunda yığın yığın
Bir döviz uğruna sürülüyoruz bu fakir topraklara

Büyük önder, aziz atam, Mustafa kemal Atatürk
Öyle demiştiniz bir gün, misafirlerinize yemek masasında
Her şeyi öğrettim uşaklığı öğretemedim bu millete
İftihar ediyor politikacılar şimdi uşaklık öğrendik diye.

(gözyaşlarımla kaleme aldığım bu şiirimi sizlere sunduğumda hatam varsa eğer
Affet beni sevgili ATAM
Sizden başka kuvvet alacak kimsemiz yok)
10.11.1972 /ALMANYA

Ön açıklama:bu şiir 1978 yılında atatürkün mezarı olan anıtkabire gönderilmiştir