Mustafa Kemal Atatürk Şiiri - Cengiz Öyke

Sene 1881’de
Selanik de
Sarı saçlı, mavi gözlü bir çocuk
Dünyaya geldi
Kim bilebilirdi
Küçük Mustafa bir gün
Büyüyüp
Memleketin kaderini değiştirecekti.
Ne yazık ki
Henüz küçük bir yaşta
Çok sevdiği babasını
Kaybetti

Okudu
Subay oldu
Artık komutandı
Fakat üzülüyordu Mustafa Kemal
Memleket yokluk içinde kan ağlıyordu.
Çok zaman geçmedi
O sahte medeniyetler
Parsel parsel bölmeye kalktılar ülkeyi
Katlettiler
Beşiğinde Ayşeyi, Fatmayı, Aliyi
Gözü görmez, kulağı işitmez
Seksen yaşında Kezban nine, Hasan dedeyi

Bir şeyler yapmalıydı, memleketin genç zabiti
Karar verdi
19 mayıs 1919 da, Samsunda
Kan ağlayan memleketin üstüne
Güneş gibi doğuverdi.
Birlik beraberlik içinde
Hain düşmana karşı tek bir yürek
Bu memleket, bu insanlar
Hiç yaşamadı ki esaret altında
Savaşmaya değil, ölmeye ant içen Mustafa kemalin askeri
Denize döktü Çanakkale’de
Kendini dev sanan, o sahte cüceleri

En çetin savaşlardan sonra
O hain düşmanlardan,
Karış karış temizlendi vatan
Fakat bitmedi daha mücadele
Yine tüm memleket el ele
Cahilliğe, hurafeye, yoksulluğa karşı
Tek bir yürek olmak
Bir baştan bir başa yıkılan Memleketi
Yeniden kurmak için
Gece gündüz demedi
Çalıştı Mustafa Kemal

Daha çok işler yapacaktı
Ülkemin sarı saçlı mavi gözlü paşası
Ne yazık ki 10 kasım 1938’de
Yetmedi ömrü
Yumdu gözlerini
Türkün, Ulu Önder atası
Kabrinde rahat uyu
Seni bir an bile unutmayacağız
Bu memleketi sen kurdun
Sana yakışır bir şekilde
Ebediyete kadar, biz yaşatacağız

Cengiz ÖYKE
23.01.2008/ 00:30