BEN GÜLMEYİ UNUTTUM
Değme tabip kabuk tutmaz yarama
Hazan vurdu ben gülmeyi unuttum
Berbat gönlüm gördün iste kınama
Hayat yordu ben gülmeyi unuttum
ÜŞÜDÜ
Bağlamamı kırdın mızrabım kayıp
Akordum bozuldu sevdam üşüdü
Kalmadı değerin yaptığın ayıp
Yıllarım vermiştim ömrüm üşüdü
Yağan yağmur benliğimi yıkadı
Üzerimde sinmiş kokun kalmadı
Feryat ettim karşı dağlar tıkadı
Sessizligim derde derman olmadı
KIRIK KALEM
YIKIK ŞEHRİNE
Vuslatta bıraktın geceler keder
Gelemem bekleme yıkık şehrine
Inandım bağlandım çektiğim heder
Dönemem bekleme yıkık şehrine
Dükkanları süslemişler
Hindileri beslemişler
Cam fidanı heşlemişler
Bizler yoğuz yıl başında
YILLAR ESKİR GÖNÜL ESKİR DURMA GEL
Zamansız yağdırdın karı başıma
Kederim düşmeden gözle kaşıma
Içimde çocuksu bakma yaşıma
Yıllar eskir gönül eskir durma gel
Ben gidince sana soran olursa
Güneşli bir günü olmadı dersin
Kaybolmuş adresim huzur bulursa
Yaşarken seveni kalmadı dersin
Aldığı nefesi göğsüne sancı
Kaç gece yanar ki yaktığın kandil
Hasretin dumanı tütmeden gel sen
Yokluğun ağlatır kurumaz mendil
Umudum tükenip bitmeden gel sen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!