Mustafa İman Şiirleri - Şair Mustafa İman

Dostun sandığın/ herkes gitti /Dünya adındaki/ alemden
Herkes gitti /diye ey insan,/ sakın ola ki /sen gitme
Dünya adındaki /sakın ola ki/ alemi kurtarma/ sen kalemden
Alemden/ sen gitme,/ sen kalemden, /kağıdı itme

Uslanmadın /günahtan, /dost sandığın/ adamlardan

Ölüm geldiği zaman insanların korkusu büyür
Çünkü ölümle beraber gelecek görülür


Ben de öleceğim bu çok belli bir zaman
Ve kutlara yem olup, göremem bir saman

Edebiyat bir bülbül hakikat şarkısı söyleyen
Edebiyat bir düşünür çoğu şeyi bilen

Edebiyat bir güldür gönülde açan
Edebiyat bir sümbül, dikenden kaçan

Şiiri şiir yapandır bana göre kafiyeler
Bazılarıysa bunlar şiir için önemsiz der
Tam kafiye; iki harfin benzeşmesiyle oluşur
Bu şiirimin tamamında kişi tam kafiye bulur
En başında dedim şiirin, kafiye önemli
Benim için serbest şiir, çok saçma belli

Bize çağ dışı diyorlar, doğrudur; çağlar açtık, çağlar kapattık, çağlar bizden geri!
Mehmet Akif ERSOY

Doğru demiş yine üstad, çağlar bizden geri
Bu yüzden Batı sözlerine, hiç tınlamaz deri
Çağ dışıyız doğru ya, çağın ötesindeyiz biz

Yeri geldiğinde, bir sürü işin arasında sadece şiir yazdım...
Yeri geldiğinde, sebepsiz yere toprağı kazdım...
Yeri geldiğinde ağaçlardan daha azdım...
Ve yeri geldiğinde,ırmağın kenarında ince bir sazdım...

Herkes bana yüz çeviriyor durmadan
Cevapsız kalıyorum daha soru sormadan
Su akıyor daha bardağı doldurmadan
Diken güçleniyor daha soldurmadan

Su olmasa bile selinde Doğru bilmekte birçok şeyi
Tesbih eksik olmaz elinde Bilir o yapacaksak neyi

Allah’tan kesmez umudunu Saçma şeyleri hiç de sormaz
Kendisi belirler hududunu Yanına kötü şey hiç konmaz

Övünme değil derdim
Yanlış anlamayın yine
Hakikati gösterdim
Öyle, kendi kendime

Hakikati gösterdim