Ben gülerken
Dün benimleydin
Bende hayat varken
Bu günlerin derdi nedir
Bu günlerin zoru nedir
Yıllardır yanan yürek ateşime rağmen
Zalime ve zalimliğe fırsat vermedim
Bütün ezilmişliğe ve haksızlığa rağmen
Namerde ve namert düzene fırsat vermedim
Gaflete dalıp küllenmek istemeyen arzularımı
Bir ateş ki yüreğim ve gönlüm yanar durur
Bir soğuk ki düşüncelerim buz kesiyor
Hayat girdap idam sehpası san ki
Düşünmek fırtına tipi,nefesler dolu
Hazanın son günleri dökülen yapraklar
Her biri san ki bir dert kahreder yalnızlık
Koştum,koştum,yılarca çok koştum
Hayat denen mucize yaşamın arkasından
Yollar kat ettim,zamanlar öldürdüm
Anlaşılır anlaşılmaz,hayat kavgasından
Yolları birleştiremedim,ğünleri geride bırakarak
Duman çıkmıyor
Yangınlarımdan
Gözlerim yine de puslu görüyor
Eriyorum günbe gün,senin sevdan dan
Sanki bitecegim seni hiç bulamadan.
Yalnız kalaçaksın toprağın kucağında bir gün
İmanınla,ihlasınla,hayır ve hasenatınla baş başa
Maddiyatın o zaman seni terk ettigi ğündür
Amellerini, niyetlerini,hesap ederek bekleyeceksin
O günler,mutlaka seni arayıp bulacaktır.
Kaybetme durumundayım
Kendimi kendimden
Değişiyor dünyam durmadan
Ben istesem de,istemesem de
Gönlüm bir başka,yüreğim bir bir başka
Yağmura gerek var mı bilmem
Göz yaşlarım ıslatıyor beni
Hazanlara gerek var mı bilmem
Kuruyan dallarım kırılıyor bir bir
Güneş doğmasa da olur sıcağı ile üzerime
Bir düşmüşüm ki dostlar sormayın
Bir düşmüşüm ki:
Buzlu yollarda ayaklarım kayarak değil
Kırık sandalyede otururken hiç değil
Bu düşüş dostlar başka düşüş
Hayatta hayatı yaşarken olan düşüş
Bir,bir aradım umutlarımı
Her yerde köşe bucak
Usanmadım yorulmadım
Koştum bazen hiç durmadım
Saklandı diye belki diye düşündüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!