Mustafa İle Erol’dan Atışma
Akıl ve Gönül
Benim adım akıl, düşünürüm hep.
Her yaptığım işte, çıkar güderim.
Başarılarıma, budur tek sebep.
Nerde menfaat var, ora giderim. (AKIL)
Benim adım gönül, bilmem menfaat.
Çıkarcıyla doldu, bütün kâinat.
İnsanı satmaktır, sizdeki sanat.
Riyanıza sizin, bakar giderim. (GÖNÜL)
Akılda sevmek yok, sevilmek vardır.
Karşıdaki insan, para kadardır.
Karnımı doyuran, sanki sevdadır.
Maninin yanına, akar giderim. (AKIL)
Ben olursam zaten, yer yoktur sana..
İtibarım yoktur, para kasana.
Bir an bile uymam, senin yasana.
Sevdayı özüme, takar giderim. (GÖNÜL)
Karın doyurmaz aşk, anlarsın sen de.
Ömrün geçer o an, yanarsın sen de.
Para kasasına, konarsın sen de.
İşte o an seni, kırar giderim. (AKIL)
Çıkar ise liman, ben olmam orda.
Bir gedik açmaktır, amacım surda.
Surun anahtarı, bilirim yârda.
Yâr için gemiyi, yakar giderim. (GÖNÜL)
Mustafa EROL
16. 04. 2014
Manavgat / Antalya
Kayıt Tarihi : 16.4.2014 20:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!