Sonsuzluğa düşen katreyim ben
Dolaşırım alemi derinlerden..
Manasını bilmediğim sırım ben
Çözülmeyi bekleyenlerden..
Saklı bir meczubum ben
Alem içre gizlenenlerden..
Seni gözlerimin ışığında sakladım yıllardır
sen yokken sana baktım seni gördüm
yavaş yavaş ördüm günleri birbirine ekledim
sonunda sen varsın diye
halim niye böyle demeden koştum peşinden
bir seraba atar gibi attım kollarına
Sensizlik ve sonsuzluk acıtır düşüncelerimi,
Sensiz bir sonsuzluk, sonsuz bir sensizlik olabilir mi?
karanlıklar içinde bir sokak lambası
altında oturmuş bir garip çocuk
eli yüzü kir içinde bitli kafası
üzerinde bir gömlek bir yırtık gocuk
çekmiş dizlerini kollarını bağlamış
bugün eskisinden çok daha güzelsin
çok daha güçlü çok daha sakin
bir o kadarda mutlu ve yarınından umutlu
aylar sonra yüzüm güldü.. sevindim
ellerimi nereye koyacağımı bilemedim
o küçük şehirde olsaydık
Bir bakış yetmez mi anlatmaya derdimi
Gözlerimde sakladım yıllardır hayalini
Böldüm orta yerinden şu sevdalı kalbimi
Senin olsun yarısı belki seversin beni
Yine sensiz bir gece, kollarımda hacmince bir boşluk
beynimin köşesinde yokluk hissediyorum
sensiz ne zaman baş başa kalsam kendimle..
yokluğunda arıyorum bir ses, belki ılık bir nefes
yeter sancılarımı dindirmeye
sensizlikle senin aranda sıkıştı kaldı bu beden
seni arıyorum karanlık İstanbul gecelerinde
nerdesin sevgili, hangi yaban eldesin
gelsin artık bir hüzmesi güzel sesinin
varlığın varlığımdır, varlığını beklerken
neye yarar sensiz hayat şarkıları söylerken
bir daha değse nefesin nefesime derken
sen,
sevdiğini görememektin
gördüğünde söyleyememek
başını eğip gülümsemek
al yanaklarda gizlenmektin..
-
Müjgan Karaca
Tüm Yorumlar? ..