Daldaki yaprağı kıpırdatan rüzgardır
Bizim dallarımızı da insarlar kıpırdatır
Ne kadar sussak da gölgesinde yalnızlıkların
birden biri unuttuklarımızı hatırlatır
3 Temmuz 2001
1.
bulutlu bir maviliksin ucunda parmaklarımın
izisin karanlıkta kaybolan bir yıldızın
içimde kıpırdanan hüzünlü bir şarkı
bir güz akşamının yalnızlığısın
bir mayıs yağmurudur sessizliğim
içini çeken bir yalnızlık
açılmayan şemsiyedir sessizliğim
kimsesiz bir kıyıda
uzak gemilere bakarken
gözden kaybolan bir sandal
söylenmeyenler de söylenenler
ve yaşananlar kadar yazmaya kapı açmaz mı
belki de asıl onlar
bizi etkileyen ve düşündüren
yaşamın hüzünlü mürekkebiyle
İçimde bir hüzün bulutuyla
Dolaştım bütün gün
Bulamadım aradığım rüzgarı
“gün akşam oldu”
türküdeki gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!