Mustafa Gözübüyük Şiirleri - Şair Mustaf ...

Ah gözyaşı yerli yerinde,
Ah o gözyaşı pekte derinde;
Sanardım sevdiğim seni görmeden.
Yalan mısın? Yılan mısın? Bilemedim,
Ya ısırdın, ya kandırdın gülemedim.

Gönlümü toza bular, bu bir aksi sedadır.
Yıkanıp arındığım nehir senin gözlerin.
Vuslata bir köprüdür, ayrılığa vedadır,
Kalbime yol vermiyor tehir senin gözlerin.

Gönüllere zahmet veren aşıkların aklıdır

Sessiz ve sensiz geçiveriyor gece.
Mahzun karanlığa hoşcakal derim.
Aydınlık, yanımda bu yüzden yüce,
Sanma ki! bununla biter kederim.

Yokluğun umman olur,

Peşinden koşulası
Bir çocuk cağındasın.
Ay mı düşer yüzüne,
Zaman tutarken seni
Ve beni savururken
İnsan eli yoğurmuş

Bir ağıt şimdi
Dilimden düşen.
Senin yokluğun
Vuruyor beni.

Bir kağıt şimdi

I
Ben beniken sende sen
Hayat oyundu bir an
Ben beniken sen desen
Mana soyundu bir an

Gözlerine bakmaktan çekinip ar ettiğim
Varlığın ezer beni,taşınmaz yüksün şimdi
Et kemiği süsleyip kendime yar ettiğim
Söyle kalbim mi büyük sen mi büyüksün şimdi

Kuytu sokaklarda hüzün yürümüş,
Geçtiğim yollarda ayak izleri.
Bembeyaz bir örtü şehri bürümüş.
İnsanlar tasalı yerde yüzleri.

Nedense bu hal aşina gelir,

Zamanın Sahibine

Senin gözlerin bana dünyayı unut diyor
Sanki bütün ışığı sömürmüş bakışların
Kapansa azap gibi bakınca umut diyor
Ölümlü bir dünyada ömürmüş bakışların

Karanlık gecelerim yürümekle tükenmez.
Ta uzaktan beliren ışığım olur musun?
Bir ömürlük huzur darağacında beklenmez.
Ölüme mana veren aşığım olur musun?