Ne köy görünüyor ne de kılavuz
Umudu mazide bıraktım çoktan
Tamamı ateşle dolu bir havuz
Ayırır varlığı daima yoktan
Yalanlar buluttur arkada güneş
Kimisi bedenen ölür öldürür
Kimisi özünü kaybedip gitti
İnsanlar işine geleni gördü
Kapatıp gözünü kaybedip gitti
İnsanlar kederden inlemez asla
Gönüllerde yol bitirdim
Kaybolmuşum benliğimde
Manada anlam yitirdim
Kaybolmuşum benliğimde
Yakın oldu bize toprak
Bu naciz bedenime bir kelepçe vurdular
Anladım işte o an hayat bana dar gelir
Kimsesizlik içinde bana pençe vurdular
Kurtuluş vadisinden beraatim zor gelir
Yapayalnız kalmışım koca umman içinde
Karşımda yüce dağlar fısıldar kulağıma
Her kelime her hece seni bana andırır
Semadan düşen damla değince dudağıma
Gönülde cereyanlar yüreğimi yandırır
İlmek ilmek süzüldüm arılar peteğinde
Garip bir bilmecedir çıkışı görünmeyen
Gönüldeki benliğim perişan düştü meğer
Her tarafım kaplanmış bilmeden hüzün ile
Bize bunun içinde imtihan düştü meğer
Bilemem gelen sesler gönülden mi geliyor
Kimsesizlik içinde kendini yokta ara
Kendini bulmak için kendinde nokta ara
Çokluğu yokta ara yokluğu çokta ara
Kâinattan arınıp herşeyi Hakk'ta ara
Niceleri yandı söndü deryada
İnsanları zorlu yollar mahveder
Ah vaha karıştı girdik feryada
Viran olan bağlar güller mahveder
Ruhuyla bedeni yorarlar sözle
Almışım elime kağıt kalemi
Yazarsam sevdamı destana sığmaz
Dolaşsa seninle bütün alemi
Ne dillere ne de mekana sığmaz
Anlatmam kimseye bu arzu hali
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!