Çektikçe azıyor derdi çileyi
Bizim ciğerimiz yanıyor gülüm
Millete kurulmuş kini-hileyi
Deştikçe yaramız kanıyor gülüm
Anlamaz hanemiz, sevenler nerde!
Derdim tasalarım kederim gamım
Kaderim, kem bahtım bütün encamım
Vefasız bu başım kalpte ecramım
Cem olup omzuna bindimi oğlum
Sanırsın tüm dünya karşına durmuş
Yandı mı yüreğin aşkın közünde
Ölmeden yanmak var işin özünde
Hakikat perdesi var mı gözünde
Yüreğinden sevda seli saldın mı?
İnsana verilmiş acı ıstırap
Kocaman kâinat dar gelir bana
Ruhum beden içre sıkışıp kalmış
Umudum kalmadı yarından yana
Yarınım kalmamış yâd eller almış
Bu kavga bedeni yer ve bitirir
Dünyada hesabım biraz kabarmış
Şu bizim hesabı görelim dedim
Sordum ahvalime bak neler olmuş
Sonucu duyunca ölelim dedim
Gördüm buralarda hiç insaf yokmuş
Yeter bağladığın yeter tuttuğun
Bırak benliğimi dünden çöz beni
Uykudan uykuya alıp attığın
Bağlama bahtımı benden çöz beni
Uyudum uyandım tek seni gördüm
Yıllarca canciğer kuzu sarması
Olmuşsun ne yazar akıbet kötü
Dostlarla hoş idi hayal kurması
Sonunda oldular taşlardan katı
On yıllar birlikte ağladık güldük
VAZGEÇTİM!
Sevgisiz dostluktan, nedensiz yardan
Boşa kazanılmış, yaramaz maldan
Şifasın olmayan cümlesin baldan
Vefası olmayan yardan vazgeçtim
İncecik bir sızı yürek bürüse
Gönlünde bin türlü keder duyulur
Hele acıların seni bürüse
Üç günlük konaktan sesin yayılır
İnlersin kimseler duymaz sanırsın
Utandım benliğimden beni affet ilahi
Kulun isyan etmedi dili sürçtü billahi
Söz bilmez söz anlamaz bir akılsız deliyim
Benim günahım yoktur ben kalbimin diliyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!